فتاح پیرویان Fattah Peiravian
دانش نخستین منبع راهبردی برای شرکت ها در قرن ۲۱ است. پژوهشگران و متخصصان تلاش می کنند دریابند، چگونه منابع دانش به صورت موثری گردآوری و مدیریت شود تا بتوان به عنوان مزیتی رقابتی از آن استفاده کرد.
بنابراین قبل از اقدام به مبادرت بر اجرای طرح های مدیریت دانش، سازمان ها نیازمند ارزیابی زیر سیستم های سازمانی و منابع موجود خود هستند تا مهمترین و بهترین راهبرد مدیریت دانش را برای خود شناسایی کنند.
تعاریف و مفاهیم
مدیریت دانش فعالیتی است که تاکتیک ها و راهبردهای آن برای مدیریت سرمایه های انسان محور در نظر گرفته می شود.
با نگاهی اجمالی به تعاریف مدیریت دانش می توان دریافت که مدیریت دانش با تئوری و عمل رابطه دارد.سازمانهای یادگیرنده را به تعبیری دیگــر می توانیم سازمانهــای دانش‌آفرین بنامیم. سازمانهایی که در آنهــا خلق دانش و آگاهی های جدید، ابداعها و ابتکارها یک کار تخصصی و اختصاصی نیست، بلکه نوعی رفتار همگــانی است. روشی که همه اعضای سازمان بــدان عمل می‌کنند.
به عبارت دیگر، سازمان دانش آفرین، سازمانی است که هر فــرد در آن انســانی خلاق و دانش آفرین است. در این ســازمان تفکــر، بحث‌های جمعی و کشـف نظرها و افکــار نو تشویق می شوند و نوآوران پرورش می یابند. یک سازمان یادگیرنده دارای کمترین سلسله مراتب اختیارها، پاداشی برابر در برابر عملکرد یکسان، فرهنگ مشترک و ساختاری انعطاف‌پذیر و سازشکار است که می‌توان بدان وسیله از فرصتها استفاده کرد و بحرانها را از بین برد. سازمان یادگیرنده، الگوی منحصر به فردی ندارد و به واقع نوعی نگرش یا فلسفه جدید درباره سازمانهاست که نقشهای اصلی را به عهده اعضای سازمان می‌گذارد.
در فایل ضمیمه شده ابتدا به تعاریف عنوان شده در خصوص مدیریت دانش و سپس به بررسی نمونه های موردی که به سمت پیاده سازی گام برداشته اند پرداخته ایم. در نهایت مراحل و مدل های مختلف به منظور پیاده سازی در سازمان بررسی شده اند.
