فتاح پیرویان Fattah Peiravian
از گابریل گارسیا می پرسند: اگر بخواهی کتابی صد صفحه ای درباره امید بنویسی، چه می نویسی؟
گفت:
۹۹ صفحه رو خالی میذارم.صفحه آخر، سطر آخر
می نویسم：
“یادت باشه دنیا گرده،
هر وقت احساس کردی به آخر رسیدی
شاید در نقطه شروع باشی”
زندگی ساختنی است؛
نه ماندنی..
بمان برای ساختن
نساز برای ماندن
منتطرنباش کسی برایت گل بیاورد!
خاک را زیر و روکن…
بذر را بکار،
از آن مراقبت کن،
گل خواهد داد…
وقتیکه راه نمی روی!
یا نمی دَوی!
زمین هم نمی خوری!!!
و این ” زمین نخوردن” …
محصول سُکون است!
نه مَهارت! …
وقتیکه تصمیمی نمی گیری!
و کاری نمی کنی!
پس اشتباه هم نمی کنی!!!
و این ” اشتباه نکردن” …
محصول اِنفعال است!
نه انتخاب! …
خوب بودن …
به این معنی نیست که …
درهای تجربه را برخود ببندی!
و فقط پرهیز کنی،
خوب بودن …
در انتخاب های ماست …
که معنا پیدا می کند …
و شکل می گیرد …
چه جالب…
ناز را می کشیم؛
آه را می کشیم؛
انتظار را می کشیم؛
فریاد را می کشیم؛
درد را می کشیم؛
ولی بعد از این همه سال آنقدر نقاش خوبی نشده ایم که بتوانیم دست بکشیم!
” از هر آنچه آزارمان میدهد”
دیروز قصد داشتم دست اتفاق را بگیرم تا نیفتد ! اما امروز فهمیدم که اتفاق خواهد افتاد،
این ما هستیم که نباید با او بیفتیم …!
