فتاح پیرویان Fattah Peiravian
سحابی هلیکس یک سحابی سیاره ای شکل است که در سال ۱۸۲۴ توسط کارل لودیگ هاردینگ کشف شد. این سحابی یکی از نزدیکترین و درخشانترین سحابیهای حلقوی است که به (چشم خدا) نیز معروف است. در وسط این سحابی٬ هستهای داغ و پرچگال قرار دارد که از خود پرتوهای فرابنفش گسیل میکند و سبب درخشش سحابی میشوند. این هستهی داغ همان ستارهی کوتولهی سفید است که به کوچکی سر سوزن در مرکز هلیکس به چشم میخورد. این کوتولهی سفید به اندازهی زمین است اما جرمی به اندازهی جرم ستارهی مادرش دارد. تابش فرابنفش شدید این کوتولهی سفید لایههای بیرونی گاز را گرم میکند و سبب میشود تا در طول موج فرابنفش بهخوبی بدرخشد. توضیح ستاره شناسان دراین باره اینگونه است که: تونل تریلیون مایلی از گازهای درخشان” که در مرکز آن ستاره در حال مرگی است که توده خارج شده از گرد و غبار و گاز را به شکل رشته های موی حساس جانور مانند تولید می نماید.
